13 juli

Ik stond als eerste op vanmorgen om 7.45 uur en ging me douchen. De anderen volgden snel daarna. Op de kamer kreeg ik geen internet verbinding meer terwijl hij het gisteren wel deed. We ontbeten beneden in het hotel, waar een continentaal ontbijt klaarstond. Wat ik zo jammer vind is dat ze in alle hotels zoveel plastic gebruiken. Als je de prullenbakken ziet aan het eind van het ontbijt, ze puilen uit van de kommetjes, bordjes en bestek. Het zou heel wat afval schelen als ze normaal servies en bestek zouden gebruiken. Het had vannacht flink geregend maar we hadden er niets van gemerkt. Het was nu bewolkt maar dat vonden we niet erg, het was goed warm. Als de zon zou schijnen zou het bloedheet zijn. Het was al 26oC. We reden naar het pretpark Dollywood, dit lag maar een paar kilometer bij het hotel vandaan. Er waren enorme parkeerplaatsen maar ze stonden lang niet vol. Tom zette ons af bij de ingang en ging de auto parkeren. Wij kochten alvast de toegangskaartjes, dit was $ 53,00 per persoon, best duur.
We namen een plattegrond mee en liepen als eerste naar de Thunderhead. Dit is een enorme houten achtbaan en schijnt een van de beste houten achtbanen ter wereld te zijn. De rit ging zeer hard en ik zat bijna de hele rit met mijn ogen dicht, de anderen vonden hem geweldig. Je vloog zo nu en dan uit je stoel. We haalden bij de ingang een Q2Q apparaat op dan kon je voorrang krijgen bij bepaalde attracties en hoefde je niet zo lang te wachten. Het is een soort buzzer waar je de attractie van je keuze aanklikt en dan krijg je de tijd te zien dat je daar aanwezig moet zijn. Je kunt één attractie per keer invoeren. We boekten alvast voor een theatershow vanmiddag om half 4. We dronken koffie, helaas was er geen cappuccino. Daarna gingen we in de River Rampage, ronde bootjes door een wilde rivier. We werden allemaal drijfnat, Tom was echt doorweekt, zijn sokken en schoenen bleven de rest van de dag nat. Er stond een soort cabine waar je, nadat je er geld in gedaan had, jezelf kon droogföhnen. Dat hielp alvast een beetje voor je broek en t-shirt. Daarna gingen ze met z’n drieën in de Tenessee Tornado en Blazing Fury. Ik wachtte op een bankje en bekeek de bald eagles die er vlakbij in een groot hok zaten en een optreden van James Rogers die net met z’n laatste nummer bezig was; “This is America”. Er werd een diavoorstelling getoond van allerlei hoogtepunten in Amerika, als ik dat zo zie hebben we er al heel wat gezien. Ik denk wel meer dan de gemiddelde Amerikaan zelf. We hadden inmiddels trek gekregen en haalden bij de Market Square een broodje met een soort hotdog met ui, paprika en kaassaus. Het smaakte heel goed. Het was zo leuk om daar te zitten en mensen op te nemen. Je zag van alles, het personeel liep bijna allemaal in van die spijker tuinbroeken met geruite overhemden, zoiets zag je bij ons jaren geleden. De vrouwen liepen in bloemetjes jurkjes met een soort badmutsen op. Ik vond het hele park wat lijken op Frontierland in Disneyworld. Je liep hele stukken van één attractie naar de andere en zo nu en dan moest je behoorlijk klimmen. Het park lag wel in de bossen dus je liep lekker in de schaduw, dat was maar goed ook want het werd steeds warmer. We bekeken een 4D film Journey to the center of the earth. Je zat in stoelen met een beugel en werd behoorlijk door elkaar geschud, de 4D effecten vonden we niet geweldig. Daarna bekeken we de show Sha-kon-o-hey! in het theater en aten er wat popcorn. Doordat we de Q2Q hadden waren er gereserveerde plaatsen voor ons op de eerste drie rijen. Een erg leuke voorstelling met liedjes geschreven door Dolly Parton en zeer lenige jongens en meisjes. Het was zelfs koud in het theater met de airco aan.
Ik bekeek het museum met foto’s van Dolly Parton en haar gouden platen en gewonnen prijzen, kleding en spullen. Leuk om te zien en in een zaal werd een videovoorstelling gegeven, het leek ineens of Dolly daar zelf stond. Je mocht helaas geen foto’s maken. De kinderen wilden graag nog een keer in de Thunderhead en met de Q2Q gingen ze direct nog een keer. Tom en ik keken even bij het glasblazen en het winkeltje ernaast. We liepen een rondje langs o.a. de Mystery mine, maar die vonden ze er niet leuk uitzien. We gingen in Daredevil falls, dit was een tocht met een boomstam door het water die hard naar beneden stortte. We werden weer een beetje nat.
Daarna liepen we naar de Slidewinder, dit is een soort bobsleebaan door een glijbaan in het water. We zaten er met z’n vieren in en gilden het uit want het leek wel of we uit de bocht vlogen. De kinderen wilden nogmaals in de Thunderhead en Tom en ik keken rond bij de Country Fair, dit was een soort kermisgedeelte. Ik vond het heel leuk om hier rond te lopen en vond het een gezellig park. We liepen naar de uitgang rond half 8 en Tom en Sebastian wilden de auto alvast halen. Waren ze eindelijk bij de auto op de parkeerplaats bleek dat ik de autosleutels in mijn tas had. Konden ze weer terug. Nathalie en ik hadden nog rondgekeken in de souvenir winkel en liepen met ze mee naar de auto. We gingen snel een hapje eten bij een Taco Bell restaurant, vlakbij het hotel. We namen Quesadillas met kip en een taco. We wilden snel terug naar het hotel om te douchen want we voelden ons heel vies van het water en de warmte. Jammer genoeg werkte het internet nog steeds niet op de kamer. Lekker liggen lezen en t.v. kijken.